ஒரு நாள், திருவேங்கடசாமி என்ற சிறிய குழந்தை பாட்டி வீட்டுக்குப் போனான். பாட்டி வீட்டின் அருகே ஒரு பெரிய காட்டும், வனமும் இருந்தது. அவன் பாட்டி வீட்டில் இருந்தபோது, அவன் எப்போதும் அந்த காட்டை பார்த்து ஏதேனும் புதிர் இருக்கின்றது என்று நினைத்துக் கொண்டிருந்தான்.
ஒரு நாள், பாட்டி அவனுக்கு ஒரு பழமையான புத்தகம் கொடுத்தாள். “இதற்குள் பல கதைப்பிரசினைகள் இருக்கின்றன,” என்று பாட்டி கூறினாள். திருவேங்கடசாமி புத்தகத்தை எடுத்து படிக்க ஆரம்பித்தான்.
முதல் கதை ஒரு பழமையான ராஜ்யத்தில் நடந்ததைப் பற்றி இருந்தது. அந்த ராஜ்யத்தில் ஒரு குட்டி பறவையின்மேல் மக்கள் எல்லாம் நம்பிக்கை வைத்திருந்தனர். அந்த பறவையின் அற்புதமான திறமைகள் மற்றும் அதில் புதையல் மறைந்திருப்பதை மக்கள் நம்பினார்கள். அந்த பறவையின் பெயர் “பொங்கல் பறவை” என்று அழைக்கப்பட்டது. அந்த பறவை ஒவ்வொரு முறை அந்த காட்டில் வந்து உட்கார்ந்தால், அருகில் உள்ள ஒவ்வொரு மரமும் பொன்னான இதழ்களைத் தரும்.
அந்த கதையைப் படித்து முடித்த பிறகு, திருவேங்கடசாமி மிகுந்த கற்பனையுடன் பாட்டியிடம் ஓடி போய் கூறினான், “பாட்டி, நான் அந்த பொங்கல் பறவைஐ கண்டால் என்ன செய்வேன்?”
பாட்டி சிரித்துப் பார்த்து, “காண்பது பலவிதமான வழிகளைக் கொடுக்கக்கூடியது, ஆனால் உனக்கு முன் நம்பிக்கையும் கடமைப்படையும் முக்கியம்,” என்று சொல்லினாள்.
திருவேங்கடசாமி பாட்டியின் சொற்களை மனதில் எடுத்துக் கொண்டு, அடுத்த நாள் அன்று காட்டில் நடந்தது மிகவும் அற்புதமானது.
காலை ஆகும்போது, அவன் காட்டுக்குச் செல்ல வேண்டிய முடிவை எடுத்தான். காட்டுக்கு செல்லும்போது, அவன் தென் காற்றில் ஒரு வண்ணமான பறவை பறந்து செல்கின்றது என்று கவனித்தான். அவன் மிகுந்த கற்பனையுடன் அந்த பறவையை பின்பற்றிக் கொண்டான். பறவை சிறிது நேரம் பறந்தபின் ஒரு பெரிய மரத்தின் மீது உட்கார்ந்தது. அந்த மரம் மிக உயரமானது, அது பொன்னான இலைகளுடன் அழகாக ஒளிர்ந்தது.
திருவேங்கடசாமி அதைப் பார்த்து வெகு நேரம் அதிர்ச்சியில் இருந்தான். அதிர்ச்சியில் இருந்து அவர் பேசி, “நீங்கள் பொங்கல் பறவைனா?” என்று கேட்டார்.
பறவை ஒரு சிறிய ஒலியுடன் பதிலளித்தது, “ஆம், நான் பொங்கல் பறவை. நான் மரங்கள் மற்றும் பூக்களை பாதுகாத்து, அவற்றிற்கு நிறைய உதவிகளையும் தருகிறேன்.”
அந்த நாள், பொங்கல் பறவை திருவேங்கடசாமியிடம் ஒரு பெரிய பாடம் கூறியது. “காட்டில் உள்ள அனைத்து உயிரினங்களுக்கும், பெரிய மரங்களுக்கும் உதவிகள் தேவை. நீ மட்டும் மட்டும் மரங்களை பாதுகாக்கும் விதம், மற்றும் வனத்தைப் பாதுகாக்கும் முறையில் வாழ்க்கையை வாழ வேண்டும்.”
திருவேங்கடசாமி மிகுந்த கற்றல் பெற்றான். அந்த நாளுக்குப் பிறகு, அவன் காட்டின் அசல் அழகை கற்றுக்கொண்டான் மற்றும் அதைக் கடைப்பிடித்து அதன் சிறந்த பாதுகாவலராக முன்னேறினான்.
நல்ல மனிதனாக மற்றும் காட்டின் பாதுகாவலராக வாழ்ந்து, அவன் எப்போதும் அந்த அதிரடியான காட்டில் மகிழ்ச்சியுடன் இருந்தான்.
