അലങ്കാരികമായ പാട്ടും ദയയുടെയും കഥ
ഒരു ചെറിയ ഗ്രാമത്തിൽ, അനവധി പക്ഷികൾ താമസിക്കുന്ന ഒരു വലിയ വനമുണ്ട്. ആ വനത്തിൽ നിരവധി തനതായ ജീവികൾ, പൂച്ചകൾ, മൃഗങ്ങൾ, പാട്ടുകൊട്ട് പാടുന്ന പക്ഷികൾ തുടങ്ങിയവ എത്തി തങ്ങാൻ ഉത്സാഹപൂർവം ഉണ്ടായിരുന്നു. ഈ വനത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രിയപ്പെട്ട ജീവി ആകാമെന്നെങ്കിൽ, അതു പാട്ടു പാടുന്ന പച്ചക്കാപ്പി ആയിരുന്നു. പച്ചക്കാപ്പി തന്റെ മനോഹരമായ പാട്ടുകൾ കൊണ്ട് സകല ജീവികളുടെ ഹൃദയം പടർത്തി, അവരുടെ മുഖങ്ങളിൽ ചിരി പകരാൻ എളുപ്പമായി.
പക്ഷെ, വനത്തിൽ പച്ചക്കാപ്പിയുടെ എറ്റവും വലിയ സ്നേഹിതൻ ഒരുപാട് അമ്പലത്തിനുള്ളിൽ പോയിട്ടുള്ള ഒരു അനായാസമായ സ്നേഹത്തിന് പ്രാപ്തനായ കൂട്ടുകാർ ആയിരുന്നു. അവരിൽ ഏറ്റവും പ്രധാനിയുള്ളവരിൽ ഒരു ചെറിയ കാക്കയും ഉണ്ടായിരുന്നു. കാക്കയുടെ പേര് “മുരളി” ആയിരുന്നു.
മുരളി എപ്പോഴും കരുണയുള്ള ഒരു ജീവി ആയിരുന്നു. അതിനാൽ, അവളുടെ പ്രിയപ്പെട്ട പച്ചക്കാപ്പി കണ്ടപ്പോൾ, അവർ അവരുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു, “ഇത്രയും മനോഹരമായ പാട്ടുകൾ! എനിക്കൊരു അനുഗ്രഹം ലഭിക്കാൻ എത്ര നേരം വേണ്ടിവരുമെന്ന്?”
പച്ചക്കാപ്പി ചിരിച്ചു, “എന്തുകൊണ്ട്? നീ പിന്നെയും എനിക്ക് പോലൊരു സംഗീതജ്ഞനാകാനാണ് താൽപ്പര്യം?”
മുരളി ഉത്തരം പറഞ്ഞു, “പക്ഷേ, നിങ്ങളുടെ പാട്ടുകളിൽ എനിക്ക് ഒരു സന്ദർശനം കാണാമായിരുന്നു. എനിക്ക് ഉള്ളൂ എന്നും സ്നേഹം തോന്നുന്നു, എന്നാൽ എനിക്ക് അത് ഒരുപാട് വിലപെടുന്നു, നിങ്ങളുടെ പാട്ടിനെയും അവരുടെ അഹംനെ. മച്ചിങ്ങോളാം പറഞ്ഞു, നിങ്ങൾക്ക് എഴുതാം. എങ്കിൽ, ഇന്റർവലിനൊപ്പം എന്നാൽ സ്നേഹത്തിന്റെ സംഗീതത്തിലാണ്!”
പച്ചക്കാപ്പി പരിഗണിച്ചു, “നിനക്ക് ഒരുപാട് കഴിവുകൾ ഉണ്ടെന്ന് ഞാൻ ബോധ്യപ്പെടുത്താമെങ്കിലും, നിങ്ങൾ നിങ്ങൾക്ക് ശ്രദ്ധ നേടിയില്ലെന്നും അറിഞ്ഞിരിക്കുക. “