கதை 6: சாமர்த்தியமான ஆமை மற்றும் ஆவேசமான முயல்
Story 6: The Clever Tortoise and the Arrogant Hare
ஒரு நாள், ஒரு காட்டில், முயலும் ஆமையும் சந்தித்தார்கள்.
One day, in a forest, the hare and the tortoise met.
முயல், எப்போதும் வேகமாக ஓடுவதை பெருமையாகக் கூறிக்கொண்டிருந்தது.
The hare was always boasting about how fast it could run.
அது ஆமைக்கு, “நீ மெதுவாக இருப்பதால் என்னை எப்போதும் அடைய முடியாது,” என்றது.
The hare said to the tortoise, “You are so slow, you’ll never be able to beat me.”
ஆமை அமைதியாகப் புன்னகைத்தது, “நான் ஓடுவதில் வேகமாக இல்லை, ஆனால் நான் சாமர்த்தியமாக இருக்கிறேன்,” என்றது.
The tortoise smiled calmly and said, “I may not be fast, but I am clever.”
முயல் ஆமையின் சவாலைக் கண்டு, “நீ என்னை ஓட்டத்தில் சவால்விடுவாயா?” என்று கேட்டது.
The hare laughed and asked, “Will you challenge me to a race?”
ஆமை சம்மதித்தது, “ஆமாம், ஓட்டம் போட்டுப் பார்க்கலாம்,” என்றது.
The tortoise agreed, “Yes, let’s race and see.”
முயல் சிரித்துக்கொண்டு, “நீ முதலில் துவங்கலாம்; நீ மெதுவாக இருப்பதால், நான் இப்போது தூங்குவேன்,” என்றது.
The hare laughed and said, “You start first; you’re so slow, I’ll take a nap now.”
ஆமை மெதுவாக, ஆனால் திடமாக தன் பயணத்தைத் தொடங்கியது.
The tortoise started its journey slowly but steadily.
முயல் நிச்சயமாக ஆமையை வென்றுவிடுவேன் என்ற நம்பிக்கையில் தூங்கிக்கொண்டிருந்தது.
The hare, overconfident of winning, fell asleep.
ஆனால் ஆமை கவனமாக தன் பாதையில் முன்வந்தது, ஒவ்வொரு அடியும் உறுதியாக வைத்தது.
But the tortoise carefully kept moving forward, taking each step firmly.
முயல் அவசியமாகப் பின்தாங்கியபோது, ஆமை ரேஸ் முடிவுக்கு அடைந்து விட்டது.
By the time the hare woke up in a rush, the tortoise had already reached the finish line.
முயல் ஆச்சரியத்துடன் பார்த்தது, ஆமை வெற்றி பெற்றது.
The hare was shocked to see that the tortoise had won.
ஆமை சிரித்துக்கொண்டு, “நீ வேகமாக இருந்தாலும், நிதானமும் சாமர்த்தியமும் வெற்றியைத் தரும்,” என்றது.
The tortoise smiled and said, “Even if you’re fast, patience and cleverness bring victory.”
Moral of the story: நிதானமாகவும் தெளிவாகவும் செயல்படுவதுதான் வெற்றியைத் தரும்.
Moral of the story: Slow and steady wins the race.
கதை 7: முட்டாள் கோழி மற்றும் சாமர்த்தியமான பூனை
Story 7: The Foolish Chicken and the Clever Cat
ஒரு சிறிய பண்ணையில், முட்டாள்தனமான ஒரு கோழி மற்றும் சாமர்த்தியமான பூனை இருந்தன.
In a small farm, there lived a foolish chicken and a clever cat.
கோழி எப்போதும் உணவுக்காக வெளியில் உழைத்தது, ஆனால் அது எளிதாக ஏமாற்றப்படக் கூடியது.
The chicken always worked hard to find food but was easily fooled.
ஒரு நாள், கோழி ஒரு அழகான விதையை கண்டது.
One day, the chicken found a beautiful seed.
அது அதை உண்ணத் தயாராக இருக்கும்போது, ஒரு சாமர்த்தியமான பூனை அதைப் பார்த்தது.
As the chicken was about to eat it, a clever cat saw it.
பூனை குரல் மாறி, “நான் உனக்கு அதைவிட நல்ல உணவைக் காட்டுகிறேன்,” என்றது.
The cat, changing its voice, said, “I can show you better food than that.”
கோழி ஆர்வமாக பூனையை நம்பியது.
The chicken, eager for more, trusted the cat.
பூனை கோழியை ஒரு மரம் அருகே அழைத்துச் சென்றது.
The cat led the chicken near a tree.
பூனை கோழியை பிடிக்க முயற்சி செய்யும் போது, கோழி திடீரென சிக்கியது.
As the cat tried to catch the chicken, the chicken suddenly got trapped.
முட்டாள்தனமான கோழி தன் முடிவால் வருந்தியது.
The foolish chicken regretted its decision.
அது வெற்றி பெற முடியாமல் சிக்கிக்கொண்டது, ஆனால் பூனை அதிர்ச்சியடையாமல் தனது முயற்சியில் வெற்றி பெற்றது.
It was trapped, and the clever cat succeeded in its trick.
Moral of the story: எந்த விஷயத்திலும் நிதானமாக யோசிக்க வேண்டும்.
Moral of the story: Always think carefully before trusting others.
கதை 8: கீரிப்பிள்ளை மற்றும் சுறுசுறுப்பான குரங்கு
Story 8: The Lazy Lizard and the Quick Monkey
ஒரு அடர்ந்த காட்டில், ஒரு சோம்பேறியான கீரிப்பிள்ளையும் சுறுசுறுப்பான குரங்கும் வாழ்ந்தனர்.
In a dense forest, there lived a lazy lizard and a quick monkey.
கீரிப்பிள்ளை எப்போதும் வெகுதூரம் செல்லாமல் வெறும் சூரிய ஒளியில் காலம் கழிக்கும்.
The lizard spent its time basking in the sun, never going too far or doing much.
ஆனால் குரங்கு எப்போதும் சுறுசுறுப்பாக, மரங்களின் மீது பாய்ந்து, பழங்களை தேடி உழைக்கும்.
The monkey, on the other hand, was always active, jumping from tree to tree, collecting fruits.
ஒருநாள் குரங்கு கீரிப்பிள்ளையிடம், “நீ எதுவும் செய்யாமல் சூரிய ஒளியில் உட்கார்ந்து காலத்தை வீணாக்குகிறாயா?” என்று கேட்டது.
One day, the monkey asked the lizard, “Are you wasting time just sitting in the sunlight without doing anything?”
கீரிப்பிள்ளை சிரித்தது, “நான் மிகவும் சோம்பேறியாக இருக்கிறேன், ஆனால் எனக்கு அறிவு அதிகம்,” என்றது.
The lizard smiled and said, “I may be lazy, but I am wise.”
குரங்கு அதை நம்பாமல், “உன் அறிவால் என்ன பயன்? நீ எதையும் பெற முடியாது,” என்றது.
The monkey didn’t believe it and said, “What’s the use of your wisdom if you can’t achieve anything?”
அதற்குள் மழை விழ ஆரம்பித்தது, குரங்கு பயத்துடன் மரங்களில் பதற்றமாக துள்ளி ஓடியது.
Soon, it started raining, and the monkey, filled with fear, began jumping hurriedly between the trees.
ஆனால் கீரிப்பிள்ளை அமைதியாக ஒரு கல்லின் கீழ் சென்று தன்னைப் பாதுகாத்துக்கொண்டது.
But the lizard calmly found shelter under a rock and stayed safe.
மழை முடிந்ததும், குரங்கு நனைந்த துடைக்கின்றபோது கீரிப்பிள்ளை புன்னகையுடன், “சோம்பேறியாக இருந்தாலும், அறிவு மிகவும் முக்கியமானது,” என்றது.
After the rain stopped, as the monkey dried off, the lizard smiled and said, “Even if lazy, wisdom is very important.”
Moral of the story: **அறிவுடன் செயல்படுவது
கதை 9: சின்ன வளைவான ஆந்தை மற்றும் பெரிய வலுவான கரடி
Story 9: The Little Wise Owl and the Big Strong Bear
ஒரு அடர்ந்த காட்டில், பெரிய வலுவான கரடியும், சின்ன வளைவான ஆந்தையும் வாழ்ந்தனர்.
In a dense forest, there lived a big, strong bear and a little, wise owl.
கரடி பெருமையாக எப்போதும், “நான் மிகவும் வலிமையானவன், யாரும் என்னிடம் போட்டி போட முடியாது,” என்று கூறும்.
The bear was always proud, saying, “I am so strong, no one can compete with me.”
ஆனால், ஆந்தை எப்போதும் அமைதியாகவே இருந்தது, தனது அறிவை அதிகம் வெளிப்படுத்தாமல் இருந்தது.
But the owl remained quiet, never showing off its intelligence.
ஒரு நாளில், கரடி ஆந்தையிடம் சவால்விட எண்ணினது, “நீ என்னுடன் ஒரு போட்டியில் கலந்து கொள்ளலாமா?”
One day, the bear decided to challenge the owl, “Will you compete with me in a contest?”
ஆந்தை சிரித்துக் கொண்டே, “நீ நினைப்பது போல இல்லாமல், அறிவு எப்போதும் வெல்லும்,” என்றது.
The owl smiled and said, “It’s not always as you think. Intelligence always wins.”
அவர்கள் இருவரும் ஒரு கிணற்றின் பக்கத்தில் இருந்தனர், கரடி தன்னைத்தானே “நான் கிணற்றின் உள்ளே எதையும் பிடிக்க முடியும்” என்று கூறினது.
They stood near a well, and the bear boasted, “I can reach inside the well and catch anything.”
ஆந்தை அறிவாக சொல்லியது, “உள்ளே பார்த்து நீ உன் பிரதிபலிப்பை பார்க்க வேண்டும்.”
The wise owl advised, “You should look inside to see your reflection.”
கரடி அதனை கண்காணிக்க கிணற்றில் பார்த்தது, ஆனால் அது தன் பிரதிபலிப்பைப் பார்த்து வலிமையான மற்றொரு கரடியைக் கண்டது என்று எண்ணியது.
The bear looked inside the well, but instead of seeing its reflection, it thought it saw another strong bear.
கோபம் அடைந்த கரடி கிணற்றுக்குள் குதிக்க முயன்றது.
Angry, the bear tried to jump inside.
ஆந்தை சிரித்தது, “நீ வலிமை மிக்கவனாக இருந்தாலும், அறிவு என்பதே மேலானது.”
The owl laughed and said, “Even if you are strong, intelligence is superior.”
கரடி அந்த அசம்பாவிதத்தை உணர்ந்து ஆந்தையைப் பொறுத்துவிட்டது.
The bear realized its mistake and respected the owl from then on.
Moral of the story: அறிவு உடலின் வலிமையைவிட பெரியது.
Moral of the story: Intelligence is greater than physical strength.
கதை 10: முட்டாள்தனமான கழுதை மற்றும் அறிவாளி கோழி
Story 10: The Foolish Donkey and the Wise Rooster
ஒரு கிராமத்தில், ஒரு முட்டாள்தனமான கழுதையும் அறிவாளி கோழியும் வாழ்ந்தனர்.
In a village, there lived a foolish donkey and a wise rooster.
கழுதை எப்போதும் தனது சின்ன சின்ன வேலைகளைச் செய்து கொண்டிருந்தது, ஆனால் அது எளிதாக ஏமாற்றப்படுவது வழக்கம்.
The donkey always did small chores but was easily fooled.
ஒரு நாள், ஒரு சிங்கம் அவ்வழியே வந்தது, மிகவும் பசியாக இருந்தது.
One day, a lion came by, very hungry.
அது முதலில் கழுதையைப் பார்த்து, “நான் இப்போது உன்னை சாப்பிடப்போகிறேன்,” என்றது.
It saw the donkey first and said, “I am going to eat you now.”
கழுதை மிகவும் பயந்தது, ஆனால் அருகில் இருந்த அறிவாளியான கோழி ஒரு திட்டத்தைச் சிந்தித்தது.
The donkey was very scared, but the wise rooster nearby came up with a plan.
கோழி சிங்கத்திடம், “நீ முதலில் நீ என்னைச் சாப்பிட வேண்டும், அப்பொழுது நான் உனக்கு உண்ண சுவையானது,” என்றது.
The rooster said to the lion, “You should eat me first; I am tastier than the donkey.”
சிங்கம் அதற்காக கோழியைப் பிடிக்க முனைந்தது, ஆனால் கோழி உடனே விரைந்து பறந்து, சிங்கத்தை மயங்க வைத்தது.
The lion tried to catch the rooster, but the rooster quickly flew away, distracting the lion.
இதற்கிடையில், கோழி கழுதையை காப்பாற்றி அவனை ஓடச்செய்தது.
Meanwhile, the rooster helped the donkey escape and run away.
சிங்கம் கோபமடைந்தபோதிலும், எதுவும் பிடிக்காமல் விட்டு விட்டது.
Though the lion was angry, it ended up catching nothing.
Moral of the story: அறிவை பயன்படுத்தி எதையும் காப்பாற்ற முடியும்.
Moral of the story: With intelligence, you can save yourself from any danger.
