கதை 11: பெரிய யானை மற்றும் சின்ன எலி
Story 11: The Big Elephant and the Little Mouse
ஒரு காட்டில், மிக பெரிய யானைவும், சின்னவான எலியும் வாழ்ந்தன.
In a forest, there lived a big elephant and a small mouse.
யானை, தனது உயரமான உடலமைப்பால் மிகவும் பெருமைப்படும்.
The elephant was very proud of its huge size.
“நான் இந்த காட்டில் அரசன், யாரும் என்னை அடக்க முடியாது,” என்று யானை எப்போதும் குரைத்துக்கொண்டிருந்தது.
“I am the king of the forest; no one can overpower me,” the elephant always boasted.
ஒரு நாளில், யானை நடந்து சென்றபோது, ஒரு சிறிய கயிற்றில் சிக்கியது.
One day, as the elephant was walking, it got caught in a small rope.
அது தன் முழு வலிமையையும் பயன்படுத்தி அதை முறிக்க முயன்றது, ஆனால் யானைக்கு அது முடியவில்லை.
It used all its strength to break free, but it couldn’t.
அதே நேரத்தில், ஒரு சின்ன எலி அங்கேயே வந்தது.
At the same time, a little mouse came by.
“நான் உன்னை கயிற்றிலிருந்து விடுவிக்கக் கூடியேன்,” என்றது எலி.
“I can free you from the rope,” said the mouse.
யானை சிரித்து, “நீ எப்படித் தான்னு செய்ய முடியும்?” என்று கேள்வி எழுப்பியது.
The elephant laughed, “How could you do that?”
எலி அதன் கூரிய பற்களை பயன்படுத்தி, யானையை கயிற்றிலிருந்து மெதுவாக கடித்துக் கொண்டது.
The mouse used its sharp teeth and slowly gnawed through the rope.
சிறிது நேரத்தில், யானை கயிற்றிலிருந்து விடுவிக்கப்பட்டது.
In no time, the elephant was freed from the rope.
அப்போது யானை உணர்ந்தது, “உடல் வலிமை முக்கியமல்ல, அறிவும் சாமர்த்தியமும் முக்கியம்.”
At that moment, the elephant realized, “Physical strength is not always important; intelligence and skill matter too.”
யானை எலியைப் போற்றியது, அவள் சாமர்த்தியத்திற்கு நன்றி கூறியது.
The elephant praised the mouse and thanked her for her cleverness.
Moral of the story: அறிவும் சாமர்த்தியமும் உடல் வலிமையைவிட மேலானவை.
Moral of the story: Intelligence and skill are greater than physical strength.
கதை 12: மெதுவான ஓநாய் மற்றும் புத்திசாலி ஆடு
Story 12: The Slow Wolf and the Smart Sheep
ஒரு பரந்த புல்வெளியில், ஒரு மெதுவான ஓநாயும் புத்திசாலியான ஆடும் வாழ்ந்தனர்.
In a vast meadow, there lived a slow wolf and a smart sheep.
ஒன்றும் செய்யாமல் ஓநாய் எப்போதும் தனது வேகத்தைக் குறைசிக்கொண்டே இருந்தது, ஆனால் அது ஏதாவது வழியில் ஆட்டைப் பிடிக்கவேண்டும் எனக் கனவுக்கொண்டது.
The wolf was always lazy, but it dreamed of catching the sheep somehow.
ஒரு நாள், ஓநாய் ஆட்டைக் கண்டு வலிமையுடன் பின்தொடர்கிறது.
One day, the wolf saw the sheep and started chasing it.
ஆடு அதைக் கண்டதும், திடீரென ஓடிவிட்டது.
As soon as the sheep saw it, it quickly ran away.
ஓநாய் மெதுவாக இருந்ததால், அதற்கு வேகமாக ஆட்டை பிடிக்க முடியவில்லை.
The wolf was slow, and it couldn’t catch the sheep quickly.
ஆடு தன்னுடைய புத்திசாலித்தனத்தைப் பயன்படுத்தி, ஒரு மலைப்புறத்திற்கு ஓடி, ஓநாயைக் குழப்புவதே திட்டமிட்டது.
Using its intelligence, the sheep ran towards a hill, planning to confuse the wolf.
மலைமீது ஏறி, ஆடு ஓநாயை குறுகலான வழிகளில் இருந்து விலக்கி ஓட்டியது.
Climbing the hill, the sheep led the wolf through narrow paths to tire it out.
முடிவில், ஓநாய் சோர்ந்து, ஆட்டைப் பிடிக்க முடியாமல் திரும்பி சென்று விட்டது.
Eventually, the wolf became exhausted and gave up, unable to catch the sheep.
ஆடு தன்னுடைய அறிவால் சிக்கல்களிலிருந்து தப்பிக்கக்கூடியதை அறிந்து மகிழ்ந்தது.
The sheep felt happy, knowing it had escaped danger using its cleverness.
Moral of the story: அறிவும் திட்டமிடலும் வெற்றியைத் தரும்.
Moral of the story: Cleverness and planning lead to success.
கதை 13: தன்னம்பிக்கையற்ற காகம் மற்றும் தாராளமான மீன்
Story 13: The Insecure Crow and the Generous Fish
ஒரு பரந்த நீர்நிலையில், தன்னம்பிக்கையற்ற ஒரு காகமும், தாராளமான ஒரு மீனும் வாழ்ந்தன.
In a vast pond, there lived an insecure crow and a generous fish.
காகம் எப்போதும் மற்ற பறவைகளைப் போல தன்னம்பிக்கையுடன் இல்லை.
The crow was always insecure, unlike the other birds.
“நான் ஒருபோதும் நல்ல உணவைக் கண்டுபிடிக்க முடியாது,” என்று காகம் எப்போதும் தன்னைத்தானே குறைத்து நினைத்துக்கொண்டது.
“I will never be able to find good food,” the crow often thought, doubting itself.
ஒரு நாள், காகம் நீர்நிலையின் மேல் பறந்தபோது, ஒரு தாராளமான மீனை பார்த்தது.
One day, while flying over the pond, the crow saw a generous fish.
மீன் காகத்தைப் பார்த்து, “நீ எதற்கும் பயப்பட வேண்டாம். நான் உனக்கு உதவுகிறேன்,” என்றது.
The fish saw the crow and said, “Don’t worry about anything. I will help you.”
காகம் அதிர்ச்சியடைந்து, “நீ எப்படி எனக்கு உதவ முடியும்?” என்று கேட்டது.
Surprised, the crow asked, “How can you help me?”
மீன் காகத்திற்காக நீரின் மேல் பச்சை தண்ணீரில் சுறுசுறுப்பான சிறு மீன்களைத் தள்ளியது.
The fish flipped small, shiny fish onto the water’s surface for the crow.
காகம் மகிழ்ச்சி அடைந்து அவற்றை எடுத்து உடனே சாப்பிட்டது.
The crow was delighted and quickly ate them.
அப்போது காகம் உணர்ந்தது, “நான் எப்போதும் என்னை குறைத்து எண்ணினேன், ஆனால் மற்றவர்களின் உதவியால் நான் முன்னேற முடியும்.”
At that moment, the crow realized, “I always doubted myself, but with the help of others, I can succeed.”
மீனின் தாராளத்திற்காக காகம் நன்றி கூறியது, தன்னம்பிக்கையை மீண்டும் பெற்றது.
The crow thanked the fish for its generosity and regained its confidence.
Moral of the story: மற்றவரின் உதவியால் நமக்கு நம்பிக்கை வளரக்கூடும்.
Moral of the story: With the help of others, we can regain confidence.
கதை 14: தங்க மீன் மற்றும் சாமர்த்தியமான நண்டு
Story 14: The Golden Fish and the Clever Crab
ஒரு பெரிய குளத்தில், ஒரு அழகான தங்க மீனும் சாமர்த்தியமான நண்டும் வாழ்ந்தனர்.
In a large pond, there lived a beautiful golden fish and a clever crab.
தங்க மீன் ஒவ்வொரு நாளும் தனது அழகைப் பற்றி பெருமைப்படிக்கொண்டது.
The golden fish would boast about its beauty every day.
“நான் தான் இங்கு எல்லோருக்கும் மிகவும் அழகானவன், யாரும் என்னை போட்டியாகக் கொள்ள முடியாது,” என்றது தங்க மீன்.
“I am the most beautiful of all, no one can compete with me,” said the golden fish.
ஆனால் சாமர்த்தியமான நண்டு எப்போதும் அமைதியாகவே இருந்து, தன்னுடைய அறிவுக்கு பெருமைப்பட்டது.
But the clever crab remained quiet and took pride in its intelligence.
ஒரு நாள், குளத்தில் பாம்பு ஒன்று குளத்தின் அருகே வந்து தங்க மீனை பிடிக்க முயன்றது.
One day, a snake came near the pond and tried to catch the golden fish.
தங்க மீன் திடீரென பாம்பின் பிடியில் சிக்கிக் கொண்டது.
The golden fish was suddenly caught by the snake.
அப்பொழுது சாமர்த்தியமான நண்டு தன் அறிவால் தங்க மீனைப் பாதுகாக்க முடிவு செய்தது.
At that moment, the clever crab decided to use its intelligence to save the golden fish.
நண்டு தனது கூரிய கொக்குகளைப் பயன்படுத்தி பாம்பின் வால் மீது பிடித்து, அதனை விடுவிக்கச் செய்தது.
The crab used its sharp claws to grab the snake’s tail, forcing it to let go.
தங்க மீன் தப்பித்து ஓடிவிட்டு நண்டிற்கு நன்றி கூறியது.
The golden fish escaped and thanked the crab for its help.
“அழகு மட்டும் போதாது, அறிவு அவசியமாக உள்ளது,” என்று உணர்ந்தது தங்க மீன்.
“Beauty alone is not enough, intelligence is necessary,” the golden fish realized.
Moral of the story: அழகு மட்டும் போதாது, அறிவும் அவசியம்.
Moral of the story: Beauty alone is not enough; intelligence is essential.
கதை 15: சின்ன குரங்கும் பெரிய புலியும்
Story 15: The Little Monkey and the Big Tiger
ஒரு அடர்ந்த காட்டில், சின்ன குரங்கும் பெரிய புலியும் வாழ்ந்தனர்.
In a dense forest, there lived a little monkey and a big tiger.
பெரிய புலி, அதன் வலிமையை பெருமைப்படித்து, எல்லா மிருகங்களையும் அச்சுறுத்தியது.
The big tiger always boasted about its strength and scared all the animals.
“நான் இங்குள்ள யாரையும் வீழ்த்த முடியும்,” என்று புலி கூறிக்கொண்டது.
“I can defeat anyone here,” the tiger would say proudly.
சின்ன குரங்கு, அதன் வேகத்திற்கும் புத்திசாலித்தனத்திற்கும் நம்பிக்கையுடன் இருந்தது.
The little monkey, however, trusted its speed and cleverness.
ஒரு நாள், புலி குரங்கைக் கண்டு, “நான் உன்னை இப்போதே பிடித்து சாப்பிடப் போகிறேன்,” என்றது.
One day, the tiger saw the monkey and said, “I’m going to catch and eat you right now.”
அதை கேட்ட குரங்கு பதட்டமாகவில்லை, தனது அறிவால் ஒரு திட்டத்தைச் சிந்தித்தது.
The monkey didn’t panic and quickly came up with a clever plan.
“நீ என்னை சாப்பிடுவதற்கு முன், நான் உனக்கு ஒரு சிறிய போட்டியைச் செய்யலாம்,” என்றது குரங்கு.
“Before you eat me, let’s have a small contest,” the monkey suggested.
புலி சிரித்து, “எந்தவித போட்டியும் நான் வெல்வேன்,” என்று கூறியது.
The tiger laughed, saying, “I can win any contest.”
குரங்கு சாமர்த்தியமாக, “சரி, ஒரு மரத்தின் மீது ஏறி, உன்னுடைய வேகம் என்னை காட்டுவாய்,” என்றது.
The monkey said cleverly, “Alright, let’s see how fast you can climb this tree.”
புலி மரத்தை நோக்கி வேகமாக விரைந்து பாய்ந்தது, ஆனால் அதன் உடல் வலிமையால் மரத்தில் மேலே ஏற முடியவில்லை.
The tiger ran toward the tree, but due to its heavy body, it couldn’t climb up.
மூச்சுத் திணறிய புலி முயற்சி செய்யும்போது, குரங்கு அதனைப் பார்த்து சிரித்துக்கொண்டே மரத்தின் மேல் ஏறி விட்டது.
While the tiger struggled, the monkey quickly climbed to the top and laughed.
“நீ வலிமையாக இருந்தாலும், என் புத்திசாலித்தனத்தால் நான் வெற்றிபெறுவேன்,” என்றது குரங்கு.
“Even though you are strong, I can win with my cleverness,” the monkey said.
புலி அதிர்ச்சி அடைந்து, குரங்கின் புத்திசாலித்தனத்தைப் பாராட்டியது.
The tiger was surprised and admired the monkey’s cleverness.
Moral of the story: அறிவும் சாமர்த்தியமும் வலிமையை வெல்லும்.
Moral of the story: Cleverness and intelligence can overcome strength.
